من یه اشتباه کردم!
حالا نیومدم بگم که ببینید چقدر شجاعم و اعتراف کردم به اشتباهم!!!
نه اینطوری نیس! من این اشتباه رو بدون فکر کردن به سرانجامش انجام دادم ، اصلا حواسم نبود دارم چکار میکنم!!! وقتی به خودم اومدم دیدم چکارایی که نکردم!!!
دیدم تو یه درد سر حسابی افتادم...!
تنها چیزی که به ذهنم اومد این بود که به یاد خدا افتادم!!!
مثل همیشه با بی شرمی و وقاهت تمام باز ازش کمک خواستم...
اولین بارم نبود که توی سختیا یادش می افتادم ، همیشه این طوری بودم !!!
پیش خدا بد جور شرمندم ، بد جور!
...........................................
اما میخوام دیگه با خدا همراه باشم ، هر قدمم با یاد خدا باشه ، هر کارم با توکل خدا باشه ، توی همه ی کارام اثر خدا باشه!!!
به نظر شما خدا همراهی من رو می پذیره؟!
یه دوستی داشتم همیشه میگفت : " نگو تنهام ، وقتی خدا هست ینی همه ی دنیا هست " .
.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.