باد پاییز می خواند
برای برگ ها...
وقت افتادن رسیده است
...........
باحسرت نگاه می کند
به شکوفه های بهار نارنج
درخت کهنسال
..........
زندگی می کند
برای خودش
صندلی خالی
.........
سخت است
تحمل دیگری
دیوانه دیوانه را می کشد
.....
با سرخی لبان
چه کسی تطهیر می شود
سنگ سخت
آب بریز
بیشتر آب بریز
می خواهم تو را درود بفرستم
با لبانی از مرمرسپید.........
......
سید مهدی نژادهاشمی
شب بودوماه واختر و شمع ومن وخیال
خواب از سرم به نغمه مرغی پریده بود
در گوشه اتاق فرو رفته در سکوت
رویای عمر رفته مرا پیش دیده بود
افسانه! بهارخنده زد و ارغوان شکفت
در خانه، زیر پنجره گل داد یاس پیر
دست از گمان بدار
با مرگ نحس پنجه میفکن
من امشب در سکوتم، سکوتی سخت و سنگین تو را خواهم در این بزم، شدم تنهای غمگین اتاق خونه من، شده مهموون غمهام همش توو فکر اینم، چرا رفته خوشیهام
من در کشوری زندگی می کنم که دویدن سهم کسانی است که هرگز نمی رسند و رسیدن سهم کسانی که هرگز نمی دوند... ارزش مردگانش چندین برابر زندگانش است.. در سرزمین من مردمانش با نفرت بیشتری به بوسیدن دو عاشق نگاه می کنند تا صحنه ی اعدام یک انسان در سرزمین من. . .
نه زمستانی باش که بلرزانی و نه تابستانی باش که بسوزانی
بهاری باش که برویانی …
نوروزتان مبارک!!!!
