شعری برای غیر تو ...

بهــــار آمده اما هــوا هــوای تو نیست

مرا ببخش اگر این غزل برای تو نیست

بـــه شوق شــال و کلاه تـــو برف می آمد...

و سال هاست از این کوچه رد پای تو نیست

نسیم با هوس رخت های روی طناب

به رقص آمده و دامن رهای تـو نیست

کنــــار این همه مهمــــان چقـــــدر تنهایـــم!؟

میان این همه ناخوانده،کفش های تو نیست

بــــه دل نگیر اگـــر این روزهـــا کمی دو دلــــم

دلی کلافه که جای تو هست و جای تو نیست

به شیشه می خورد انگشت های باران...آه...

شبیه در زدن تــــو...ولـــــی صدای تـــو نیست

تــــو نیستی دل این چتــــر ، وا نخــــواهد شد

غمی ست باران...وقتی هوا هوای تو نیست...

ا.معادی

دوستت دارم....

کجایی افسانه ی من؟!
کجایی رویای من؟!

نیستی؟!
کجا رفتی؟!
چرا ناگهانی؟!
در این وضعیت نابه هنجار...

منتظرتم
برگرد تو رو خدا

انار!

روباه و زاغ!!!!

افسانه

می شود افسانه را زندگی کرد................!

.

....

.

.

.

..

.

.

.

.

می شود؟!

هر بار که به تو فکر می کنم

هربار که به تو فکر می کنم
یکی از دکمه هایم شل می شود
انقراض آغوشم یک نسل به تاخیر می افتد
و چیزی به نبضم اضافه می شود
که در شعرهایم نمی گنجد

کافیست نام تورا بخوانم
تا ببینی
لکنت
عاشقانه تریت لهجه هاست
و چگونه لرزش لب های من دنیارا به حاشیه می برد
دوستت دارم
با تمام واژه هایی که در گلویم گیر کرده اند
و تمام هجاهای غمگینی که برای تو شعر می شوند
دوستت دارم با صدای بلند
دوستت دارم با صدای آهسته
دوستت دارم
و خواستن تو جنینیست در من
که نه سقط می شود
نه به دنیا می آید

لیلا کردبچه

منبع:http://shabsheer.mihanblog.com

به جهنم.........

رفتی که من از غصه بمیرم،به جهنم
یا روز و شب آرام نگیرم،به جهــــنم

بی بال و پرم،رفتن تو فاجعه ساز است
هر چند به دام تو اسیرم،به جهنــــــــم

گفتی که مقصرمن ِ بی حوصله هستم
بگذار همین را بپذیرم،به جهــــــــــنم

رفتی و مهــــــم نیست برایم که بگویند
معشوقه ی یک پستِ حقیرم،به جهـــنم

امسال، ولنتاین، بدون ِ تو ،چه بـــــهتر
پیراهن ِ زر دوزِ حریرم به جهـــــــنم

کم کم دل ِ من از تب و تاب تو می افتد
یادآوری ِ دیر به دیرم به جهنــــــــــــم

ای کاش که تصمیم به برگشت نگیری
حتی اگر از غصه بمیرم،به جهنـــــــم

همه چی به جهنم...

داشتن تو ......

لذت داشتن تو

مثل لذت گرفتن ماه است

در مشت

مثل له کردن و مچاله کردن ماه.

طوری که

همه ی نورهایش

از لابه لای انگشتهایت بریزد پایین...
شر شر...

لذت داشتن تو

مثل در آغوش گرفتن خورشید است.

گرم و سوزان.

طوری که

بدنت سرخ سرخ شود

از حرارتش....

مثل بوسیدن آب است.

هر چه بیشتر می بوسی اش

عمیق تر

می شود.

می خواهی

همه اش را

با لبهایت بگیری

اما همه اش لابه لای وجودت گم می شود

لذت داشتن تو

مثل بادی است که نمی دانی از کدام طرف می وزد

خودت را رها می کنی در دستهایش

می بردت به مکان های ناشناخته ای که بین زمین و آسمان

معلق

هستند

نه پله ای دارد تا زمین

نه راهی به آسمان

جایی که دیوارهایش از ابر است

نرم و سفید و محو

دیوارهایی که با

مشت تو

می آمیزند...

دیوارهایی که

سرت را

در آغوش

می گیرند...

نمی شکنند...

دیوارهایی که وقتی بهشان تکیه می دهی

تو را بغل می کنند...

سنگی

نیست...

...

بازنده ام......

من خواستم که خواب و خیال خودم شوی

رویا شوی امید محال خودم شوی

لرزید دستهایم و سرگیجه ام گرفت

آوردمت دلیل زوال خودم شوی

یا در دلم شناور یا بر تنم روان

ماهی و ماه حوض زلال خودم شوی

هر روز بیشتر به تو نزدیک می شوم

چیزی نمانده است که مال خودم شوی

حالا تو چشمهای منی ابر شو ببار

تا قطره قطره گریه به حال خودم شوی

عاشق نمی شوی سر این شرط بسته ام

نه ... حاضرم ببازم و مال خودم شوی

...

مسیر...

رد می شوم از مسیر غربال خودت



تقسیم کنی اگر به منوالِ خودت 



میترسم از اینکه سهم شیطان بشوم



من را بگذار جزء اموالِ خودت

...